Oud ijzer met ’n verhaal

Bij de oudijzeractie van de v.v. Wijthmen, afgelopen maand, (goeie actie overigens) vielen helaas ook de doeltjes (zie foto’s)van het inmiddels traditionele familietoernooi  ten prooi aan de oud ijzer drift.

Vanaf de geboorte van het familietoernooi in 1986 maakten we de doeltjes een aantal jaren van zogeheten ‘teerpoal’n’ met daarop ’n panlat als deklat.

Wanneer de keeper echter met z’n handen tegen de paal stond te leunen en daarna z’n bezwete gezicht afveegde, kun je wel raden wat er gebeurde als het een beetje zonnig weer was. Dat brandde natuurlijk als ik weet niet wat, niét fijn dus.

In ’89 hebben we, Henk Kok en ondergetekende daartoe afgekeurde steigerpijpen aangeschaft, gebogen in de gewenste vorm en wit geschilderd.

Om de kosten te kunnen dekken ontstond het idee om de doeltjes te laten ‘’adopteren’’ door zowel bedrijven en/of particulieren/leden.

Een oproep in dit wijkblad was voldoende om ‘ons doel’ te bereiken, in no time hadden alle doeltjes ‘n adoptant.

Zij betaalden hiertoe de kosten per doeltje, inclusief belettering.

Belettering omdat zij als tegenprestatie voor hun steun hun naam vermeldt zouden krijgen op elk doeltje dat zij adopteerden.

Hun (bedrijfs)naam vereeuwigd in plakletters, op de lat, duidelijk zichtbaar dus.

Sponsoring met onbepaalde houdbaarheidsduur, zolang de letters blijven zitten dus. Het is mooi om te constateren dat ondanks transport, regen en vaak een bal op de lat bij een aantal doeltjes de namen na al die jaren nog steeds zichtbaar/leesbaar zijn.

Het ‘’familietoernooi’’, bedacht in ’86, als afsluiting van het seizoen, om samen met je ouders, broers, zussen en kinderen ervaren dat je vereniging méér is dan alleen de sport die je daar beoefent!

En natuurlijk niet in de laatste plaats óók met het doel om de clubkas te spekken.

Op hoogtijdagen gaven maar liefst 40 tot 46 families acte de présence!! Zelfs bij een enkel team stond opa in het doel, en oma gekostumeerd als bliksemafleider in de spits.

De zorg voor de kleinsten werd de eerste jaren ingevuld middels ’n heuse kindercrèche welke later niet meer nodig was aangezien het springkussen in opkomst was. 

Dertig edities hebben we inmiddels gehad in 31 jaar (1 x afgelasting i.v.m. MKZ). Het familiegehalte is geleidelijk aan afgenomen, maar het toernooi ‘leeft’ nog steeds. 
De dóeltjes zijn helaas verdwenen, maar gelukkig maken bestuur en leden zich nog steeds sterk om het toernooi elk jaar weer te organiseren.Ik weet maar al te goed dat dit niet altijd even makkelijk is, maar ik hoop van harte dat zij dat zullen blijven doen om deze mooie traditie ‘levend’ te houden!

*

Mede namens Henk en vele anderen, Bart Reuvekamp