Bij de
oudijzeractie van de v.v. Wijthmen, afgelopen maand, (goeie actie overigens)
vielen helaas ook de doeltjes (zie foto’s)van het inmiddels traditionele
familietoernooi ten prooi aan de oud
ijzer drift.
Vanaf de
geboorte van het familietoernooi in 1986 maakten we de doeltjes een aantal
jaren van zogeheten ‘teerpoal’n’ met daarop ’n panlat als deklat.
Wanneer
de keeper echter met z’n handen tegen de paal stond te leunen en daarna z’n
bezwete gezicht afveegde, kun je wel raden wat er gebeurde als het een beetje
zonnig weer was. Dat brandde natuurlijk als ik weet niet wat, niét fijn dus.
In ’89
hebben we, Henk Kok en ondergetekende daartoe afgekeurde steigerpijpen
aangeschaft, gebogen in de gewenste vorm en wit geschilderd.
Om de
kosten te kunnen dekken ontstond het idee om de doeltjes te laten ‘’adopteren’’
door zowel bedrijven en/of particulieren/leden.
Een oproep
in dit wijkblad was voldoende om ‘ons doel’ te bereiken, in no time hadden alle
doeltjes ‘n adoptant.
Zij
betaalden hiertoe de kosten per doeltje, inclusief belettering.
Belettering
omdat zij als tegenprestatie voor hun steun hun naam vermeldt zouden krijgen op
elk doeltje dat zij adopteerden.
Hun (bedrijfs)naam
vereeuwigd in plakletters, op de lat, duidelijk zichtbaar dus.
Sponsoring
met onbepaalde houdbaarheidsduur, zolang de letters blijven zitten dus. Het is
mooi om te constateren dat ondanks transport, regen en vaak een bal op de lat bij een aantal
doeltjes de namen na al die jaren nog steeds zichtbaar/leesbaar zijn.
Het ‘’familietoernooi’’,
bedacht in ’86, als afsluiting van het seizoen, om samen met je ouders, broers,
zussen en kinderen ervaren dat je vereniging méér is dan alleen de sport die je
daar beoefent!
En
natuurlijk niet in de laatste plaats óók met het doel om de clubkas te spekken.
Op hoogtijdagen
gaven maar liefst 40 tot 46 families acte de présence!! Zelfs bij een enkel
team stond opa in het doel, en oma gekostumeerd als bliksemafleider in de
spits.
De zorg
voor de kleinsten werd de eerste jaren ingevuld middels ’n heuse kindercrèche
welke later niet meer nodig was aangezien het springkussen in opkomst was.
Dertig
edities hebben we inmiddels gehad in 31 jaar (1 x afgelasting i.v.m. MKZ). Het
familiegehalte is geleidelijk aan afgenomen, maar het toernooi ‘leeft’ nog
steeds.
De dóeltjes zijn helaas verdwenen, maar gelukkig maken bestuur en leden zich nog steeds sterk om het toernooi elk jaar weer te organiseren.Ik weet maar al te goed dat dit niet altijd even makkelijk is, maar ik hoop van harte dat zij dat zullen blijven doen om deze mooie traditie ‘levend’ te houden!
De dóeltjes zijn helaas verdwenen, maar gelukkig maken bestuur en leden zich nog steeds sterk om het toernooi elk jaar weer te organiseren.Ik weet maar al te goed dat dit niet altijd even makkelijk is, maar ik hoop van harte dat zij dat zullen blijven doen om deze mooie traditie ‘levend’ te houden!
*
Mede namens
Henk en vele anderen, Bart Reuvekamp
