Het vooruitzicht op een enigszins normaal verloop van de
voetbalcompetitie is
hoogst onzeker. De vraag lijkt zelfs gerechtvaardigd of
dit jaar nog op amateurniveau gevoetbald gaat worden. Of zelfs in januari,
februari , wie weet.
Al die tijd zonder voetbal staat Wijthmen op kop in de
vierde klasse D Oost. Hoe wrang is het om de trotse koploper te zijn en die
koppositie niet te kunnen verdedigen? Een tikje wel, mag je veronderstellen. Natuurlijk,
de gezondheid gaat boven alles, vervolgens komt een hele tijd niks en dan pas
een potje voetbal. Maar jammer blijft het toch.
Al jaren is Wijthmen verstoken gebleven van veel succes,
laat staan een prijs. Het bestaan van een kleine, gezellige en toch naar sportieve
resultaten smachtende dorpsclub gaat niet altijd over rozen, dat weten we in
Wijthmen heus wel.
De start van het huidige seizoen mag in dat verband als
ongekend worden omschreven. Drie overwinningen op een rij. Tegen CSV'28, Wilsum
en in de derby tegen VSW, helaas zonder publiek vanwege de coronamaatregelen.
De wedstrijd tegen het zwakker geachte EZC werd afgelast vanwege ziektegevallen
bij de tegenstander. Maar ook met een wedstrijd minder gespeeld bleef Wijthmen
aan de leiding. En toen? Toen kwam de nieuwe lock down. Zonder voetbal.
Dan rijst toch even de vraag, voor de moraal en bij wijze
van genoegdoening: wat is er dit seizoen tot nu toe veranderd? Dat is best wat.
1. Nieuwe trainer
Na het vorige, door het corona afgebroken seizoen kwam
een einde aan het tijdperk-Elwin
Matuankotta bij Wijthmen. Na vier jaar als hoofdtrainer aan Wijthmen
verbonden geweest. Matuankotta verkaste via een omweg naar Be Quick'28. Zijn
plek werd ingenomen door Marc Helderman, een rustige, jonge kerel, die blij was
met zijn eerste club als hoofdtrainer. Een gokje? Nee, want het bestuur had
sollicitanten voldoende om een keuze voor de nieuwe trainer te maken en had een
goed gevoel. De trainer zelf ook: ''Ik vind het belangrijk, dat een team
strijdbaar is en de energie en het plezier ervan afspatten'', sprak hij bij
zijn komst.
Eigenlijk kwamen drie nieuwe mensen voor de groep. Ook Robbin
Bonthuis kwam nieuw, als assistent. En oud-middenvelder Kai Smits nam de
leidersrol op zich. In beide functies als opvolger van Erik van Dam.
2. Concurrentie
Het elftal kreeg behoorlijk versterking. De selectie
groeide zowel qua niveau als in de breedte. Van buitenaf, maar ook van
binnenuit. Dat laatste was het gevolg van de vloedgolf aan spelers, die in de
loop van het vorige seizoen geblesseerd was geraakt en voor een deel terugkwam.
Sander Nijmeijer was als enige nog niet zover, maar dat duurt niet al te lang meer.
In de zomer kwam een trio van SVI naar Wijthmen: Dylan
Fidder, Jari Dunnink en Max Spijkerman. De wederzijdse aanpassing tussen
spelers en club verliep vlekkeloos. Het drietal ging zich snel thuis voelen,
bij de club en in het elftal. Net als de drie spelers van Kampen een jaar
ervoor.
Tegenover de komst van de nieuwelingen stond het
wegvallen van de snelle rechterspits Tom Diepman met een zware knieblessure. De
wegens werk tijdelijk gestopte Umrah Cetintas heeft zich inmiddels al wel weer
gemeld op op Sportpark De Elshof. De kracht van een elftal wordt vaak afgemeten
aan de spelers op de bank. Wat dat betreft komt Wijthmen er steeds beter op te
staan.
3. De factor geluk
Bar veel geluk heeft Wijthmen in de voorbije jaren niet
gekend. In dat opzicht was de ploeg aan een inhaalslag begonnen. In de openingswedstrijd
van de competitie, uit bij CSV'28, besloot Vrouwe Fortuna niet één twee, maar
zelfs twee handen toe te steken. Bij 3-1 in het voordeel van de thuisclub leek
de wedstrijd gespeeld. Een kleine opleving aan Wijthmen-kant leek ten einde, toen Wouter Klei met twee keer
geel van het veld werd gestuurd. Maar het onwaarschijnlijke gebeurde. Toen
Wijthmen met z'n tienen zowaar op 3-3 kwam, weigerde CSV zich daarbij neer te
leggen. De ploeg uit Stadshagen stormde bij een hoekschop in blessuretijd en
masse naar voren. Daarbij werd Nick van Gurp op de middellijn over het hoofd
gezien. Die kan nog steeds koelbloedig scoren, bleek nog geen halve minuut
later.
En het mag gezegd worden: ook in de volgende wedstrijden tegen
Wilsum en VSW had Wijthmen soms niet over geluk te klagen. Maar als je het
krijgt moet je het pakken, zo werkt dat in de sport, ook op bescheiden niveau.
Enkele goede resultaten kunnen een ploeg vervolgens zomaar in de gewenste flow
brengen. Dat leek Wijthmen te overkomen. Helaas, die vlieger gaat nu niet op
door de corona, ook nog een beetje pech dus.
4. De revelatie
Natuurlijk is het veel te voorbarig om Wijthmen, na jaren
als bescheiden middenmoter, onder de favorieten te scharen. Maar toch zal de
ploeg anders aan de (eventuele) herstart van de competitie beginnen. Vol
zelfvertrouwen hopelijk. Het helpt in elk geval niet meer als dark horse verder
te gaan. Als dat al het plan was. De tegenstanders zijn gewaarschuwd. Wie weet
ligt er een periodetitel (de eerste lijkt kansrijk) in het verschiet.
Het zal ook interessant zijn te volgen hoe de individuele
spelers zichzelf ontwikkelen. Max Spijkerman is tiener, veelbelovend en
koelbloedig als spits. Wellicht de grootste verrassing tot dusver, naast
zekerheden als Max Beernink, Nick van Gurp, Jari Dunnink, Stefan Klei of Dylan
Fidder, is Nick Kortstee. Hij is jong, sterk, een harde werker, voor de duvel
niet bang en een tikje druistig af en toe. En moeilijk af te stoppen als hij er
de sokken in heeft. Lang geblesseerd geweest ook. Typen als Kortstee zorgen
voor bravoure, ze brengen energie en strijd.
We krijgen nu al weer zin in voetbal. Maar eerst nog
stapels geduld opbrengen.
En gezond blijven!
