Geliefde
sfeerbepaler pur sang
Op 13
maart 2023 overleed Joop Veldhuis na een kort ziekbed. Hij was pas 64 jaar.
Onderstaande tekst werd door Robert Hülsmann als voorzitter van VV Wijthmen
uitgesproken tijdens de drukbezochte uitvaartdienst van de in brede kring
geliefde Joop in diens woonplaats Dalfsen.
“De
voetbalkwaliteiten van Joop lagen niet op het veld, maar des te meer in
de kleedkamer en langs de lijn. Zijn sportieve succes boekte hij als leider van
Wijthmen 4, door Joop zelf omgedoopt tot Voetbalmachine Wijthmen 4. Het woord ‘leider’
schreef hij steevast en met vol zelfspot met een lange IJ.
Joop
betekende veel voor de Voetbalvereniging Wijthmen. Als oud-penningmeester en
schrijver van het programmablad. Maar vooral als leider, met een lange IJ dus, werd
hij populair in Wijthmen en directe omgeving.
Een
begenadigd voetballer was Joop bepaald niet. Hij stond als linksbuiten stijf
tegen de lijn geplakt om zo min mogelijk zand in zijn eigen voetbalmachine te
strooien. Zijn voornaamste taak bestond eruit om de plaatselijke vedetten van
het team, zoals Wim Hakkenhaar, Gerrit Klink, Robert Krul of Geert Holterman,
niet voor de voeten te lopen. Kwam hij per ongeluk in balbezit dan werd van hem
verwacht de bal zo snel mogelijk in te leveren bij de ploeggenoot, die het
dichtst bij hem in de buurt stond.
Nee, als
leider kwamen Joops kwaliteiten veel beter tot hun recht. Joop was een
sfeerbepaler pur sang. Hij regelde alles tot in de puntjes. Alle spelers werden
zelfs geacht een heus contract te ondertekenen. Opgesteld in Joop Veldhuis-taal
en met een persoonlijk woord voor iedereen. Daar zat een briljant idee achter,
want het garandeerde een enorm gevoel van saamhorigheid.
Joop schuwde
het middel van de milde spot evenmin. Zijn wedstrijdbesprekingen waren puur
cabaret. Joop nam er uitgebreid de tijd voor en genoot van alle aandacht. Tijdens
het oplezen van de opstelling zweette Joop harder dan het gros van zijn spelers
tijdens de wedstrijd erna. Het maakte Joop daarbij niets uit of er andere ploegen
van dezelfde kleedkamer gebruik maakten.
Op een goeie
zaterdagmiddag zat de kleedkamer weer eens bomvol. Het was dringen voor een
haakje om de dagelijkse kleren aan op te hangen. Het was er bloedheet en het
stonk enorm naar zweet. Zoals gebruikelijk in een volle mannenkleedkamer. Joop trok
zich niets aan van alle drukte om hem heen en deed alsof de hele ruimte alleen voor
Wijthmen 4 was gereserveerd. Een jeugdelftal met veel jongens van buitenlandse
afkomst wist niet wat hem overkwam en zat ademloos te luisteren naar de ellenlange
motivatiespeech van een man in een gekreukte regenjas, een wit overhemd met
Wijthmen 4 op het borstzakje geborduurd en een felrode stropdas, de clubkleuren
van Wijthmen dus.
Iedere speler
kwam uitgebreid aan de beurt in de bespreking van Joop. Henk van de Kolk,
ras-Wijthmener met gitzwart haar en Zuid-Europese looks, werd door Joop als allereerste
toegesproken, want Henk was aangewezen als de doelman van dienst. ‘De Turk op
goal’, sommeerde Joop op een gedecideerde toon, die geen enkele tegenspraak
duldde, waarna een jongetje van de andere partij opsprong en blij uitriep: ‘Ik
ook Turk’. Slechts heel even was Joop van zijn stuk gebracht.
Wijthmen 4
was elke zaterdag als een aflevering van All Stars, een TV-serie over de
avonturen van een vriendenploeg in de absolute kelder van het amateurvoetbal. Samengesteld
uit heel verschillende spelers maar met één gezamenlijke passie: die voor de mooie
voetbalsport. Sommigen van hen ondanks de gevorderde leeftijd nog
bloedfanatiek, de meesten alleen gekomen voor de derde helft en om te douchen.
Ze waren Joop allemaal even lief. En niemand ontkwam aan zijn gortdroge maar
nooit krenkende humor. Je moest wel tegen een stootje kunnen. Zo werd onze rechtsbuiten,
die zo kaal was als een biljartbal, bedolven onder een stortvloed aan flessen shampoo
bij zijn afscheid. Staaltje van typische Joop Veldhuis-humor.
Voor de
ontknoping van de competitie in 2001 vonden alle spelers een brief van de Gemeente
Dalfsen op hun deurmat. Sommigen vreesden wellicht voor een verkeersboete of
zo, maar de inhoud bestond uit een uitnodiging voor de kampioensparty van
Voetbalmachine Wijthmen 4. Afzender Joop Veldhuis. In de lunchpauze op het
gemeentehuis geschreven, nemen we aan. Wel een tikje voorbarige uitnodiging,
want de beslissende wedstrijd moest nog gespeeld worden. Maar Joop wilde op
deze wijze het geloof in de ploeg uitspreken. Een nieuwe blijk van tactisch
inzicht. De spelers betaalden het vertrouwen van hun coach terug met het
kampioenschap; het sportieve hoogtepunt van Joop als trainer-coach.
Het was een
mooie tijd. Nee, het was een prachtige tijd. Waarin Joop een groot talent als entertainer
bleek te hebben. Hij was opgewekt, vrolijk en leuk en bracht zijn omstanders
aan het lachen met grappen en grollen van eigen makelij. Maar net als veel echte
entertainers had Joop ook een kwetsbare kant. Die kwam aan de oppervlakte nadat
hij verder moest zonder zijn grote liefde Betsie. Jarenlang was Joop niet of
nauwelijks meer te vinden op Sportpark De Elshof, waar hij toch zo’n geweldige
tijd had beleefd.
De laatste
tijd kwam Joop weer vaker. En nog niet zo lang geleden was hij door ons gevraagd
om gastheer van de bestuurskamer te worden bij de thuiswedstrijden van ons eerste
elftal. Dat leek een droomklus voor de spraakzame mensenmens Joop. We waren
blij verrast, dat hij inging op ons verzoek. Joop had zelfs al een keertje
proefgedraaid. Maar daarbij bleef het, helaas.
Joop,
bedankt voor alles wat je voor Wijthmen hebt gedaan!”
Joop Veldhuis (linksonder) met
zijn ‘Voetbalmachine’
Joop in zijn vaste outfit met
wit overhemd en rode stropdas, in ‘volle actie’
(lees: druk in gesprek)
